​Zoals de meesten van jullie weten steun ik de actie #ikziejewel.
Ik doe dit door een mooie belevenis te geven aan een familie met een kind dat extra zorg nodig heeft.
Even een uur tijd voor elkaar zonder te zorgen en genieten van elkaar.


Deze keer het bijzondere verhaal van Jasper, geschreven door mama Marit.

Jasper is een meestal vrolijk jongetje van 4 jaar. Hij woont samen met zijn tweelingbroertje Max, zijn jongere zusje Laura en natuurlijk zijn papa en mama.
 
Jasper werd samen met zijn broer met 34 weken geboren. Na drie weken ziekenhuis gingen ze beiden gezond naar huis. Maar helaas werd Jasper toen hij 9 weken was ziek. Hij kreeg een NEC (een geperforeerde darm) waardoor hij een spoedoperatie moest ondergaan. Ergens tussen het moment dat hij ziek werd en dat hij na de ok op de IC terug kwam is er iets gebeurd waardoor zijn hersenen ernstig beschadigd zijn.
Wat er precies is gebeurd zullen we nooit weten. Maar de gevolgen voor Jasper en de rest van het gezin zijn bepalend voor ons dagelijks leven.
 
Er volgende een hele spannende tijd. Jasper moest nog meerdere keren geopereerd worden en kreeg een aantal ernstige infecties. Tot drie keer toe werden wij vanuit het artsenteam geadviseerd om niet levensreddend meer in te grijpen omdat ze verwachtten dat hij geen kwaliteit van leven zou hebben. Maar wij hadden altijd het gevoel dat er nog voldoende Jasper over was en dat hij graag wilde leven.
En dat klopte. Na drie maanden zeiden we het AMC en het Ronald McDonaldhuis gedag en gingen we met zijn viertjes naar huis.
 
De prognose voor Jasper was doof/blind, zwaar spastisch en geen mogelijkheid tot communicatie. Maar hij heeft iedereen versteld doen staan. 
Zijn ontwikkelingsleeftijd ligt momenteel rond de 20-24 maanden. Hij is spastisch maar lang niet zo erg als verwacht en heeft CVI (slechtziend doordat de hersenen moeite hebben om beeld te verwerken). Daarnaast heeft hij epilepsie. Maar hij is niet doof, verre van. Hij is super muzikaal en zingt de hele dag.
 
Toen Jasper 3,5 was ging hij loslopen. Maar hij kruipt ook nog steeds veel. Voor de iets langere afstanden zit hij in zijn rolstoel. Deze biedt hem ook veiligheid omdat hij door de CVI moeite heeft met kijken in een drukke omgeving en dan snel valt of de weg kwijt raakt.
 
Jasper heeft met alles hulp nodig. Zijn dagelijkse verzorging neemt veel tijd in beslag. Hij kan zichzelf niet aankleden of wassen. Jasper moet hapje voor hapje worden gevoerd. Drinken doet hij alleen (met hulp) op de opvang, maar thuis lukt dit niet. Daarom heeft hij een pegsonde waarmee we hem vocht en medicijnen kunnen geven.
 
Ook moeten we Jasper continu in de gaten houden omdat hij ondanks alle medicatie nog steeds regelmatig epileptische aanvallen heeft.
 
Jasper kan met korte zinnetjes en losse woordjes die van toepassing zijn op de dagelijkse routine ons wat praktische dingen vertellen zoals: ‘lekker eten’ of ‘naar buiten’. Maar er is verbaal geen wederkerigheid. Hij geeft geen antwoord op vragen en kan niet vertellen waarom hij huilt of wat er is gebeurd.
 
Jasper ziet (ook letterlijk) geen gevaar, loopt vaak weg en is moeilijk te sturen. Even met hem iets ondernemen is ingewikkeld en vermoeiend en niet altijd even leuk. Niet voor hem maar ook niet voor de rest van het gezin.
Bij elke stap moet worden overwogen hoe we dat met Jasper zullen doen. En de kinderen horen vaker dan we zouden willen dat iets simpelweg niet kan met Jasper.  Of dat ze moeten wachten tot we klaar zijn met verzorgen, voeden, verschonen enzovoorts.
 
Max begrijpt inmiddels wel dat Jasper een beetje ‘anders’ is. Laura nog niet. Maar voor hen is hij altijd zo geweest en ze vinden het heel normaal als Jasper tijdens het eten aan een stuk door gilt. En als hij een aanval heeft kijken ze nauwelijks op van wat ze op dat moment aan het doen zijn.
We zijn ook altijd bewust bezig met zorgen dat iedereen genoeg liefde en aandacht krijgt. Door bijvoorbeeld iets een op een met ze te ondernemen.
Ik denk (en hoop) dat niemand op dit moment iets te kort komt. Maar we zijn ons er van bewust dat de balans makkelijk door kan schieten, dus we moeten daar continu aan blijven werken.
 
Het grote probleem van dit moment is het vinden van een passende dagbesteding voor Jasper. Binnen het kdc waar hij nu zit is de groepssamenstelling niet passend meer voor hem.
Idealiter zou hij naar een plek gaan waar ze gespecialiseerd zijn in visuele beperking, maar dat is er helaas alleen in onderwijsvorm. En dat is door alle vakanties en studiedagen op dit moment te belastend voor Jasper.
Binnen onze eigen regio is er verder niks passends. Dus zijn we genoodzaakt buiten onze regio te gaan zoeken. Maar dan komt het probleem van het groepsvervoer buiten je eigen regio om de hoek zetten. Wie gaat wat betalen? Krijgen we überhaupt de indicatie?
Allemaal zorgen en spanning, maar vooral een enorme hoeveelheid formulieren, telefoontjes, gesprekken, bezoekjes.
 
Als we een wens zouden mogen doen zouden we dan ook wensen dat er een kdc zou komen voor kinderen met een meervoudige visuele beperking. Er zit echt een gat in het aanbod.
 
De toekomst is moeilijk te voorspellen. De verwachting is dat Jasper niet zelfstandig wordt. Waarschijnlijk zal hij niet altijd bij ons blijven wonen, maar voorlopig hoeven we daar gelukkig nog niet aan de te denken. Want alles bij elkaar zijn we allemaal dol op Jasper en zouden we hem voor geen geld willen missen.

Mocht je naar aanleiding van dit verhaal willen reageren of wil je ook een fotosessie voor een bijzonder gezin aanvragen, laat dan hier onder een berichtje achter of mail mij via info@thebestofme.nl
 

Soms is het feit dat je vriendinnen bent genoeg reden voor een mooie fotoshoot.
Een goede vriendschap heeft zo veel waarde en is op zeker deze leeftijd heel bepalend voor je ontwikkeling en je zelfvertrouwen.
Ze vonden de fotosessie reuze spannend in het begin.

Belangrijk was dat de foto's zouden passen bij hun leeftijd en dat het zou weergeven wat voor band zij met elkaar hebben.
We besloten een rustig plekje in het park te kiezen net te doen alsof ze een tussenuur hadden van school. Het was een prachtige avond na een warme dag, ons plekje was ideaal.

Veel gegiechel met de fiets opnames en opdrachtjes in het begin.
Langzaam ontdooiden de meiden voor de camera en raakten met elkaar in gesprek aan de hand van de vragen en opdrachtjes. 

Vertellen wat ze zo waarderen in elkaar en in hun vriendschap.
Leuke herinneringen ophalen aan dingen die ze samen beleefd hebben.
​Eens op een hele andere manier aandacht hebben voor elkaar en natuurlijk ook lekker lachen.

​Lieve Silke en Sanne, ik heb van jullie genoten <3

Dit is het bijzondere verhaal van Mirthe
Een meisje dat ter wereld kwam als ieder ander, maar haar ontwikkeling verliep totaal anders.
Hoe dat is, voor haar en haar ouders lees je in het verhaal van haar moeder.
Ik hoop hiermee de ouders te kunnen steunen in hun zoektocht en strijd en om meer aandacht te krijgen voor meisjes zoals Mirthe.

Het verhaal:

Wij zijn Sarah en Matthijs, de ouders van Mirthe.
Mirthe werd doof en blind geboren en is ook geestelijk en lichamelijk gehandicapt.
De wetenschap kan maar geen oorzaak vinden voor Mirthes afwijkingen.
Ik, Sara, blog regelmatig over het leven met een gehandicapt kind zonder diagnose.
Lees hier over onze bijzondere momenten met Mirthe, ons leven en onze strijd tegen de bureaucratie dankzij het stempeltje “geen diagnose”.

Mirthe is doof en blind geboren. Dat wisten wij niet direct. Tijdens de hoortest die gedaan wordt tijdens de hielprik werd ons verteld dat hoor gehoor niet goed was.
Mirthe had ook hevige reflux. Door het huilen dronk ze slecht en spuugde ze ook alles eruit. Enorme buien had ze. Zou het allemaal daar van komen?
Ook hadden we het vermoeden dat Mirthe wellicht niet (goed) kon zien.
Als Mirthe 7 maanden oud is krijgen wij de uitslag van oogonderzoek. Mirthe is blind.
Intens verdriet hadden wij. Maar bij de pakken neer gaan zitten? Nee, zo zijn wij niet.
Doordat ze slikproblemen had en een totale aversie van alles wat bij haar mond in de buurt kwam moest ze de neussonde houden.

We deden een DNA onderzoek om te zien waar haar doofblindheid vandaan kwam. Maar niets kwam uit dat onderzoek. Mirthe groeide goed door de voeding via de sonde. Er werd ook onderzoek gedaan naar epilepsie en dat bleek Mirthe te hebben. Grote kans dat daar de verschrikkelijke buien vandaan kwamen. Ze kreeg medicatie voor epilepsie en ook voor de verschrikkelijk reflux. Haar slokdarm was gewoon een grote schaafwond door het spugen.
Wat een verschil was dat zeg!

Mirthe knapte helemaal op. We konden eindelijk weer gaan genieten. We kregen nachtzorg voor Mirthe konden wij door slapen. Mirthe ging naar een medisch kinderdagverblijf. Mirthe en ook wij genoten daarvan. We konden weer gaan werken en echt een gezin zijn.
Matthijs en ik zijn wel getrouwd, maar we voelden ons op dat moment meer huisgenoten dan een echtpaar. Dat deed ons verdriet. Gelukkig hielden we vol en konden weer van elkaar genieten.

We kregen ook aanpassingen. Een hooglaag bed, speciale autostoel, aangepaste kinderstoel. En Mirthe kreeg een PEG sonde(van buik naar maag). Wat een feest! Geen plakkers in haar gezicht. Mirthe knapte daar van op. Ze begon geluiden te maken. Er kwamen weer lachjes op haar gezicht.
Maar de onderzoeken bleven lopen, want we wisten nog steeds niet waar al deze narigheid vandaan kwam.

Mirthe is nu 5 jaar en echt een dame. Ze gaat 4 dagen naar een dagbesteding. Daar krijgt ze ze alle begeleiding doe ze nodig heeft. Haar favoriete bezigheid is zwemmen met de juffen, snoezelen en muziek met de therapeut.
Inmiddels weten we dat Mirthe meervoudig gehandicapt is.
Ze is doof, blind, heeft chronische reflux, kan niet communiceren, kan niet haar hoofd goed rechtop ophouden. Eigenlijk is ze een baby van 2/3 maanden.
We hebben nog steeds geen diagnose. Dat maakt ons leven soms heel zwaar. We willen een tweede, maar wat als het erfelijk is? Dat is een vraag wat ons erg bezig houdt.
 
Ze kan zich niet uiten in woorden of gebaren daarom is het soms lastig om te achterhalen waarom ze verdrietig is. 
Voor ons als gezin is dit moeilijk, het geeft ons angst en verdriet.
Met een kind zonder  beperking is de toekomst niet te bepalen, met een kindje met een meervoudige handicap is iedere dag onzeker. 

Toch kijken we vooral naar wat Mirthe wel kan.
Liefde geven, ontzettend hard lachen, ze betoverd ons met haar blauwe ogen, ze heeft ons een mooi bijzonder leven gegeven. Door haar hebben we leren genieten van de kleine dingen. Door haar hebben we leren doorzetten en niet op te geven.
Of we ooit zullen weten wat ze heeft? Dat weten we niet. Maar we blijven strijden ook voor al die andere kinderen zonder een diagnose. 
Wij staan positief in het leven en hopen dat Mirthe kleine ontwikkelingen blijft maken.
 
Gelukkig vinden we veel steun bij elkaar. We geven elkaar de ruimte om dingen te doen die wij leuk vinden. Onze hobby’s bijvoorbeeld, om te zorgen dat je weer even bij kunt tanken.
 Daarnaast wisselen wij de zorg af, dus ene keer geeft Matthijs medicatie
’s ochtend en ik de voeding en andere keer andersom.
Daarnaast is blijven praten van groot belang. Niet alleen samen maar ook met familie en vrienden.
 
Ons doel is: Kinderen zonder diagnose een gezicht  geven.
Vechten tegen de bureaucratie en daarmee de politiek en de zorg willen informeren hoe het ook anders kan.
Mijn persoonlijke doel is een boek schrijven over onze zoektocht en daarmee andere inspireren.
 
Ons hele verhaal is te vinden op www.de-groentjes.com

Ik steun de actie #ikziejewel, die graag meer aandacht wil voor ouders van kinderen met een meervoudige handicap. Ik doe dit door hen een mooi moment aan te bieden tijdens een bijzondere fotoshoot.
Van de ouders ontvang ik een verhaal over hun kind en hoe zij hun leven ervaren.
Ik hoop op deze wijze een bijdrage te kunnen leveren aan een beter leven voor een ieder die op mijn pad komt.

Dit keer het verhaal van Petra over hun dochter Sammie

Sammie heeft SMA type 2, Spinale musculaire atrofie type 2 (SMA 2) is een ernstige spierziekte die zich openbaart bij kinderen tussen de zes en achttien maanden. Doordat een aantal motorische zenuwcellen in het ruggenmerg niet goed functioneert, treden spierzwakte en -verlamming op. De spieren worden steeds dunner (atrofie). Kinderen kunnen niet zelfstandig staan of lopen. De ziekteverschijnselen verergeren langzaam. De levensverwachting is hierdoor ook beperkt.

In het dagelijks leven heeft Sammie bijna overal hulp bij nodig, denk aan aankleden, wassen. Maar ook bij de dagelijkse dingen zoals spelen, zij kan haar speelgoed niet zelf pakken, het speelgoed moet ook niet te zwaar zijn want dan kan ze dit niet optillen.

Het gezinsleven draait grootendeels om Sammie omdat ze overal ook echt hulp bij nodig heeft. We kunnen niet alles doen wat we zouden willen. We staan wel erg positief in het leven en halen alles eruit wat erin zit. We gaan nog steeds op wintersport, doen erg veel leuke dingen!

We blijven positief voor de toekomst er lopen veel onderzoeken en ze zijn bezig met een medicijn. Het medicijn kan SMA niet genezen maar wel meer stabiel houden en dat zou al fantastisch zijn.

We ondersteunen elkaar door er te zijn voor elkaar en elkaar ruimte geven om hier op je eigen manier mee om te gaan.

Onze wens is dat SMA de wereld uit gaat! Maar allerbelangrijkste voor ons is dat Sammie opgroeit net als elk ander meisje! We willen dat ze erg blij is en kan genieten en op haar manier zelfstandig is.

https://vimeo.com/209343158/7fe407d7c2​

Nieuwe ontwikkelingen binnen mijn fotografie.

Naast de super fijne Moment Design shoots voor Familiefotografie
​ ga ik meer journalistieke fotosessies bieden.

Deze zijn bedoelt om de gewone dagelijkse momenten in het leven vast te leggen, de momenten waarvan jij denkt dat je ze nooit meer vergeet omdat ze zo schattig zijn, maar die verdwijnen met het verstrijken van de tijd, omdat er steeds iets nieuws is dat je aandacht vraagt.

Speciale aandacht hierin hebben voor mij de shoots met mensen die extra zorg nodig hebben.
Mensen die een kind of partner hebben waarbij de gezondheid problemen geeft en die eigenlijk voortdurend bezig zijn met zorg verlenen, zonder nog te kunnen genieten van die kleine momentjes. 
Deze sessies doe ik het liefst bij jou thuis in de eigen omgeving en ik neem hiervoor ruim de tijd om te zorgen dat iedereen zich vertrouwend en veilig voelt. Alleen dan kan ik jullie meest waardevolle momenten samen vastleggen en hier een fantastische herinnering van maken.
Waar mogelijk maak ik ook tijdens deze shoots gebruik van de Moment design technieken.

De eerste serie die ik wil delen gaat over Rosa en Noud.
Het verhaal is geschreven door hun ouders, Christa en Jeroen.

Onze dochter van bijna 6 jaar heeft sinds een jaar de diagnose ADHD. Dit houdt in dat zij prikkels slecht kan verwerken (bijv. in drukke omgevingen / veel mensen aanwezig). Daarvoor zit zij op het speciale onderwijs, waar er kleine groepen. We merken dat dit voor haar heel erg prettig, omdat er minder prikkels zijn en veel structuur aanwezig is. Ook de medicatie die ze nu krijgt helpen haar goed om zich beter te kunnen concentreren en rustiger te worden in haar hoofd.
Ook thuis speelt ze graag boven daar is het rustiger en heeft ze haar eigen plekje. Dat vind ze fijn.
 
Onze zoon van 3 jaar heeft bij de hielprikscreening de diagnose “Cystic Fibrosis, taaislijmziekte” gekregen. Dit is een hele complexe ziekte, welke helaas nog niet te genezen is. Het kan wel middels de juiste medicatie dragelijk gemaakt worden. Hij moet hiervoor tweemaal per dag verneveld worden met medicijnen. Deze verneveling zorgt ervoor dat het taaie slijm los gemaakt wordt. Ook krijgt hij Creon (enzymen) deze krijgt hij voor het eten om te groeien. Voor meer informatie over deze ziekte heeft men een hele begrijpelijke site gemaakt, zie www.ncfs.nl.
 
Dit betekent voor ons gezin dat wij heel erg bezig zijn met het gezin. Dat de moeder doordeweeks gestopt is met werken, om de zorg binnen het gezin te regelen. Wij proberen zo veel mogelijk te genieten van de mooie dingen in het leven. Maar wanneer onze zoon weer heel veel moet hoesten, worden wij weer met de neus op de feiten gedrukt. Gelukkig worden wij daarbij vanuit het VUmc heel goed begeleid.
 
Wij zien de toekomst positief tegemoet. Voor onze beide kinderen worden wij goed begeleid. Voor onze dochter hebben wij gelukkig duidelijkheid, waarbij wij goed weten hoe we dit steeds beter moeten doen. Voor onze zoon wordt de medicatie steeds beter en wordt zijn situatie ook dragelijker. De medische ontwikkeling op het gebied van CF wordt steeds beter.
 
Ons doel is om zoveel mogelijk te genieten van het leven. We hebben gelukkig een hele lieve familie en vriendengroep, welke ons altijd proberen te ondersteunen en begrijpen wat voor impact het op ons heeft.
We hopen dat er op het gebied van CF een “wonder” medicijn gevonden wordt zodat hij een mooie toekomst te gemoed gaat.

Lieve Christa en Jeroen. Ik wil jullie bedanken voor jullie verhaal. 
Ik hoop dat ik heb kunnen bijdragen aan een fijne middag vol mooie herinneringen waar jullie steeds weer opnieuw naar kunnen kijken.

* Momentes in Life *
legt de herinneringen vast aan die lieve, bijzondere momenten,
​die jouw familie maken tot jouw meest kostbare bezit.

Wil je hierop reageren?
​Voel je vrij om een reactie achter te laten onder mijn blog of door contact met mij op te nemen.

Op een dinsdagochtend gaat mijn telefoon.
Ik spreek met mevrouw Leek.

"U bent toch die fotografe uit de krant?" was haar vraag. 
Dat klopt inderdaad, er heeft een artikel van mij in de krant gestaan over Moment Design fotografie.
"Ik heb een hele rare vraag", zei mevrouw Leek. "Maakt u ook foto's voor op de kist?"

Gelukkig zijn haar man Jan (86) en zij (82) nog steeds bij elkaar en ook gezond. Zij realiseren zich echter dat zij eigenlijk geen mooie foto's van zichzelf hebben. Ze maakt zich zorgen, dat er geen mooie foto is (voor op de kist) als een van hen twee iets zou overkomen.

Ze heeft mijn stukje uit de krant bewaard omdat het haar zo aansprak. Ik leg haar uit dat het helemaal geen rare vraag is en dat ik blij ben dat ze er over na denkt. Toen mijn moeder plotseling overleed, 23 jaar geleden, was er geen foto te vinden waar zij goed op stond....
Ik vertel mevrouw Leek hoe ik werk tijdens een Moment Design fotoshoot. Dat wij vieren wat er nu is, en dat als herinnering voor later kunnen vastleggen. Samen even echt tijd voor elkaar maken en stil staan bij wat jullie relatie, en die andere persoon, nu zo bijzonder maakt.

We trokken er op uit op een van de mooiste dagen van het jaar.
De wereld leek wel betoverd. In plan Oost hebben we een rondje langs de vijver gelopen en steeds plekjes uitgekozen om even te pauzeren. Het was een bijzondere ochtend, waarin we wandelden, ons verwonderden over de pracht om ons heen, praten en vooral ook lachten.

Wat heerlijk om deze mensen, die al zo lang bij elkaar zijn, samen te zien genieten. Van elkaar en de kleine dingen om hen heen. Het is een prachtige serie geworden die in een mooi album is afgedrukt, als herinnering voor nu en later. "We zien het als een stukje nalatenschap voor onze kinderen".
En ja, de foto voor de kist die is er ook. Een mooie portretfoto is ook onderdeel van een Moment Design shoot. 

​

14 Februari, Valentijnsdag

Voor de een een dag waar naar uit gekeken wordt en voor de ander een gewone dag,
opgeklopt door de commercie en andere onzin.
Waar komt Valentijnsdag eigenlijk vandaan?

Er bestaan diverse verhalen over Valentinus, er zijn ook meerdere theorieën over waarom 14 februari gevierd wordt als dag van de liefde. In de Middeleeuwen dachten sommigen dat vogels op deze dag zouden beginnen met nestelen– het begrip tortelduifjes doet hier nog aan denken. Ook vierden de Romeinen op 15 februari een vruchtbaarheidsfestival dat in de eeuwen daarna steeds meer christelijke trekjes kreeg.
Eigenlijk is er maar een ding echt duidelijk over Valentijnsdag; het gaat om een versmelting van christelijke, Romeinse, Germaanse en tegenwoordig ook nationale tradities. In Engeland draait het om het tonen van genegenheid en aandacht, in Nederland vooral om liefde. Dat is een Amerikaanse element: ons beeld van Valentijnsdag is er een van rode harten, rode rozen – het beeld dat de romantische comedy uit Hollywood ons voorschotelt.

Nu is het natuurlijk onzin om op die ene speciale dag alles uit de kast te trekken voor je geliefde en de rest van het jaar niet of nauwelijks aandacht aan hem/haar te besteden. 
Als je het goed doet, is het iedere dag een beetje Valentijnsdag. Een dag waarin je mensen die je lief hebt een beetje extra aandacht geeft in welke  vorm dan ook. Een stukje waardering naar elkaar, in de vorm van een liefkozing, een kaartje, een bloemetje of iets anders waarvan je weet dat diegene daar heel blij van wordt. 
Eigenlijk creëer je een mooi moment waar jullie beiden blij van worden.

Dat is precies wat ik doe tijdens een Moment Design shoot.
​Quality time met elkaar, positieve herinneringen ophalen en de liefde vieren die je voor elkaar voelt.
Voor mij is het iedere dag Moment Design dag. Hoe heerlijk is dat!
Ik kan zo genieten van de leuke contacten tijdens zo'n shoot, de leuke ervaringen die gedeeld worden. 

En als je het leuk vindt om die ander blij te maken.
Doe je het dan ook wel eens voor jezelf?
Als jij een wens zou mogen doen.....
Wat zou jouw ideale dag zijn?
Wat zou je willen doen of laten om voor jezelf een geluksmoment te creëren?

Ik daag jou uit om een berichtje achter te laten onder mijn blog.
We gaan kijken of het mogelijk is om jouw wens uit te laten komen.
Ik kies iemand uit waarbij ik zijn/haar moment kom vastleggen met mijn camera.
​Een Moment Design dag speciaal voor jou!
​Ik zeg pakken die kans!

 
Als ik Facebook zou geloven huppelen we allemaal vrolijk door het leven en doen we het ene leuke evenement na het andere.
Maar is dat ook werkelijk zo?
 
Als ik kijk naar de mensen om mij heen, familie, vrienden, cursisten, modellen, zie ik dat heel wat mensen een strijd voeren. Een strijd met zichzelf, met iets dat ze hebben meegemaakt, met iets dat ze zijn kwijt geraakt of gewoon niet happy, omdat het leven niet zo loopt als ze hadden gehoopt.
 
Hoe staat dat met jou?
Ben jij gelukkig  en doe je de dingen die je het liefst wilt doen?
Heb je voldoende tijd voor jezelf, voor de mensen die je lief zijn?
 
Als dat niet zo is, hoe ga je daar mee om?
Het is niet moeilijk om jezelf onder te dompelen in zelfmedelijden.
Na een traumatische gebeurtenis is het logisch dat je rouwt en dat je tijd neemt voor het verwerken van je gevoelens. Het wordt zorgwekkend als je er te lang in blijft hangen.
 
Het is gemakkelijk om je te ergeren aan datgene wat de ander ‘fout’ doet, veel lastiger om het bij jezelf neer te leggen. Gedrag is voor 95% een onbewust proces, je denkt er niet over na, omdat we worden opgeslokt in de hectiek van het hier en nu.
Gedrag dat ons ooit goede diensten heeft bewezen wordt herhaalt zonder er bij na te denken. Herken je dat?
 
Grote, belangrijke keuzes nemen we meestal heel bewust, nadat we alle voors- en tegens hebben afgewogen. Dat is mooi, want het is tenslotte een grote keuze. Voor alle keuzes die we veel vaker maken kiezen we er onbewust voor om van het gevaar en angst af te gaan en naar de beloning toe.
Dat zit zo in ons systeem, door de eeuwen heen vluchten we voor gevaar en kiezen we voor comfort als het kan.
Mensen zijn in principe niet tegen verandering, maat wel tegen verliezen. Als je wil veranderen verlies je iets dat vertrouwd is en dat kan spanning of angst oproepen.
Ik herken dit zo in mijn eigen levensverhaal en ben zo blij dat ik een aantal veranderingen heb kunnen toepassen in mijn gedrag!
Ik heb nu veel meer sturing over mijn eigen leven, en ben veel gelukkiger dan voorheen.
 
Zou jij ook iets in je gewoonte willen veranderen?
Wat zou je precies willen veranderen en waarom? Belangrijk is dat je iets kiest dat voor jezelf belangrijk is, iets wat je dolgraag wilt veranderen. Denk hierbij in mogelijkheden en niet in moeilijkheden. Veranderen is een proces en gaat in kleine stapjes.
Het duurt gemiddeld 30 dagen voor je een nieuwe gewoonte geautomatiseerd hebt.
Dat is goed te overzien toch?
 
Leer je kansen te zien en kijk of je mensen bij jouw verandering kunt betrekken door hen er over te vertellen zodat ze je kunnen ondersteunen als je het even lastig vindt.
Probeer tevoren in te schatten welk moment jij waarschijnlijk op zult willen geven.
Als je weet dat dien momenten komen kan je jezelf er beter tegen wapenen.
 
Net als leren fietsen gaat aanleren van een nieuwe gewoonte met vallen en opstaan.
Moedig jezelf aan en beloon jezelf als je een belangrijke stap hebt gezet
 
Het leven wordt zo veel mooier als je dingen kunt doen waar je blij van wordt, aandacht kunt geven aan zaken die jij belangrijk vindt. Je kan gaan wachten tot een ander de aanzet geeft, maar die doet het niet, of niet zoals jij het wilt.
Als je een feestje wilt vieren zul je zelf de slingers op moeten hangen.
Ik zeg doen!
 
Heb je hulp nodig bij het stellen van je doel of wil je werken aan je zelfvertrouwen?
Ik help je er graag bij.

​Ik zou het fijn vinden als je laat weten wat je van mijn blogs vind, onder deze post of via een persoonlijk berichtje. Alvast bedankt X

Je hebt deze wens de afgelopen week vast talloze malen voorbij horen komen.
Een mooi begin van het nieuwe jaar, om even stil te staan, bij deze nieuwe start en elkaar daarin het beste te wensen. En laten we wel zijn; streven we niet allemaal naar 'gelukkig zijn'.

Een van de grondrechten van mensen in een vrije samenleving is het nastreven van geluk.
De vraag is echter hoe geluk te realiseren is.
Als je om je heen kijkt schijnt het nog niet altijd even eenvoudig te zijn.
Om je op weg te helpen heb ik een aantal tips voor je.

Deze sluiten mooi aan bij de training die ik geef ' Focus op jou'.
Een training gemaakt voor mensen de zelfverzekerder, energieker en met meer Focus door het leven willen. Daar wordt je namelijk gelukkiger van.
Hier alvast een 'opstapje'

1. Probeer steeds eventjes gelukkig te zijn over een klein levensgebiedje.
Geluk voel je niet de hele dag, de hele week, over je hele bestaan. Als je nastreeft elke dag 100% gelukkig te zijn is dat vragen om teleurstellingen. Stel je verwachtingen bij en wees blij met kleine geluksmomentjes, je zult zien dat deze zich vaker gaan herhalen.

2. Geluk is ook niet alles. Het is niet het hoogste dat je kunt bereiken.
Geluksbeleving overkomt je alleen als je accepteert dat er tegelijkertijd met geluk ook gevoelens van depressie en verdriet kunnen zijn.

3. Gezondheid is een belangrijk onderdeel van geluk.
Steek hier energie in. Dat betekent concreet:
- Eet op vaste tijden en snoep niet tussendoor
- Probeer een vast waak- slaapritme aan te houden
- Zorg elke dag voor ontspanning
- Let op je gewicht
- Doe aan lichammsbeweging, het stimuleert het brein
- Voorkom langdurige inspaning
- Gebruik alcohol met mate
- Neem niet te veel hooi op je vork
Een nogal saai en geregeld leven schijnt bij te dragen aan geluksbeleving.
Je geniet dan ook extra als je iets bijzonders doet.

4. Probeer op korte termijn verbeteringen in je stemming aan te brengen.
Je kunt dit doen door:
- Aan leuke recente gebeurtenissen te denken
- Leuke film te bekijken op televisie
- naar aangename muziek luisteren
- psotiteve uitspreken over jezelf te herhalen
- lachen, grapjes uithalen
- kleine cadeautjes geven 
- Je ontspannen/meditatie/mindfulness
- goed vrien of vriendin opbellen

5. Doe vaker leuke dingen
- Samen zijn met vrienden
- Geef iemand een compliment
- Wandel in bos of langs het strand
- Ga naar de sauna of ga lekker uitgebreid in bad
- Ga een uit, de stad in, lekker eten of naar de bios
- Sport regelmatig 
- Doe iedere dag iets wat je echt leuk vind om te doen
- Koop een cadeautje voor jezelf

6. Werk aan je sociale vaardigheden om je verhouding met andere mensen om je heen te verbeteren.
Oefen jezelf in tact, luistervaardigheid, inlevingsvermogen, gevoelens onder woorden brengen.
Vraag bij hardnekkige conflicten hulp van een therapeut.

7. Probeer plezier te halen uit je werk
Werk geeft je bevrediging
- Het geeft je het gevoel een vak te beheersen
- Geeft voldoening als je doelen haalt en taken voltooid
- Gevoel gewaardeerd te worden
- Afbakening van tijd, structuur, genieten van vakantiedagen
- Sociale contacten
Leg je niet neer bij omstandigheden die voor jou niet plezierig zijn. Maak duidelijk dat je meer plezier in je werk wilt hebben en zorg dat je dat ook zelf nastreeft. Iedere baan wordt op een gegeven moment een sleur, mits je er zelf voor zorgt dat je er steeds het beste van maakt.

8. Vergroot je zelfvertrouwen
Maak een realistische en positieve inschatting van je eigenschappen en verworvenheden. Zet deze op papier en lees ze regelamtig hardop aan jezelf voor.
Zorg dat je eisen niet te hoog liggen en complimenteer  jezelf als je tevreden bent over wat je hebt gedaan. Probeer eens iets nieuws en accepteer als het niet meteen de eerste keer perfect gaat.

Je zult denken na het lezen van dit lijstje; Dit wist ik al lang en daar heb je gelijk in.
Ook heb je gelijk, als je denkt dat ik gemakkelijk praten hebt: deze richtlijnen zijn gemakkelijker te bedenken dan toe te passen. Verder heb je gelijk als je denkt dat het toch allemaal niets uit zal halen. Als je dat denkt, dan zal geen enkele aanbeveling je kunnen helpen, dus dan heb je altijd gelijk. Toch daag ik je uit en vraag ik je om mijn aanbevelingen toe te passen als jij een gelukkiger leven wilt leiden. Al was het maar voor een week.